بزرگمردان همیشه گمنامند

بزرگ مردان همیشه گمنام میمانند

این عکس شاید برای خیلی ها یک عکس باشد اما برای من دنیایی از رویاست

برمیگردم به یکسال قبل

روزی که از طریق انجمن بحث حضور یک حقوقی را

از طریق انجمن علمی حقوق در دانشگاه زابل

با مدیر گروه یا بهتر بگم استاد مشاور مطرح کردم

گفتند:پیشنهاد شما کیست

گفتم هر کسی که باشد

یک قاضی از قضات شهر یا دکتر الهام

در پاسخ گفتن

سالها قبل دکتر میرمحمدصادقی به این دانشگاه امدن

و چه اهبتی داشت حضور ایشان

همیشه آرزوهایت را دست بالا بگیر

و دنبال بزرگ مرد بگرد

من تلاشم را میکنم و یک بزرگمرد حقوقی را دعوت میکنم

ترم آخرم بود

و شاید از استادم خیلی دلگیر که درسم تمام شد

اما انگار استاد هم قولش را از یاد برد

اما اوایل آذرماه امسال بود که بامن از دانشگاه تماس گرفتن

و گفتند قرار است

بزرگمردی بیاید

و استاد مشاورت گفته بیا برای تدارک کارها

دیشب آرزویم رنگ واقعیت گرفت

و پروفسور جمشید ممتاز در دانشگاه حضور یافتن

استادم تا دنیا دنیاست از شما ممنونم

در سکوت به قولتان عمل کردید

شاید آمدن دکتر ممتاز در دانشگاه برای خیلی ها

یک حضور معمولی باشد ولی برای ما دنیا دارد

استاد در سکوت به من فهماند باید دست به آرزوی بزرگ گذاشت

اگرچه طول میکشد اما میتوان به آن رنگ واقعیت زد

اگر سطرها برای درسهایم از این سکوت بنویسم

قلمم قاصر میماند از گفتن

تنها میتوانم بگویم خدایا شکرت

و مستدام باشی استاد عزیزم

گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید/هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور