شاعر امین مدرسی

دیگر اسیر شور جوانی نمی شوم
دلبسته ی دو چشم فلانی نمی شوم

بی نان و بی طعام نمک گیر میکنند
مهمان خوان چرب زبانی نمیشوم

تهمت زدند که باز نیت گناه بود
در کار خیر باعث و بانی نمی شوم

با جمله های سخت تکلم نمیکنم
درگیر شعر و درک معانی نمی شوم

مصنوعی است جنس همه چیز بعد از این
دلتنگ یک طراوت آنی نمیشوم

سیب است گونه هام و دلم باغی از انار
من یک دهاتیم که جهانی نمی شوم

++خدایا ببخش فراموشت کردم حتی لحظه ای

سپردم خودم بهت

احساس پروانه بودنم را ......